Thierry Mugler: “Οι Έλληνες είναι πολύ προχωρημένοι. Βλέπω στο δρόμο αριστοκράτες και κομψούς ανθρώπους. Και οι νέοι είναι ωραίοι, είναι fun”
O τσακωμός με τον George Michael, η Jerry Hall, το επικό πάρτυ στην Αθήνα. Η συνέντευξη που έδωσε ο Thierry Mugler από το Αμφιθέατρο της Γλυφάδας, πριν 25 χρόνια, και μίλησε για όλα.
Φωτό: Παύλος Ευθυμίου Η παρακάτω συνέντευξη με τον Thierry Mugler έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 1995 στην Γλυφάδα, το καλοκαίρι που ο σχεδιαστής πέρασε με την πολυπληθή πολύχρωμη παρέα του στα Αστέρια της Γλυφάδας και το θρυλικό κλαμπ Αμφιθέατρο του Βασίλη Τσιλιχρήστου. Στο κλαμπ που φιλοξένησε ονόματα όπως ο Τζέιμς Μπράουν, ο Τίτο Πουέντε, η Chaka Khan, η Ελληνίδα φίλη και συνεργάτιδά του, η make up artist Apollonia B., οργάνωσε ένα πάρτυ προς τιμήν του και όποιος είχε την τύχη να βρεθεί σε αυτό, θα το θυμάται για πάντα.
Με τον Thierry Mugler “τα είπαμε” ένα πρωί πίνοντας καφέ δίπλα στην θάλασσα, μπροστά από τις καμπάνες που μέναμε, στα Αστέρια. Δεν ήταν ή πιο εύκολη συνέντευξη που έχω κάνει. Ήταν λιγομίλητος και αναρωτιόμουν αν ο σνομπισμός που διέκρινα οφειλόταν σε συστολή.
Είχε μόλις παρουσιάσει μια κολεξιόν, ένα υπερθέαμα, στο Cirque d’ Hiver, τo τσίρκο του Παρισιού, που στοίχισε πάνω από 10 εκατομμύρια φράγκα (1,5 εκατομμύρια ευρώ) και έχει μείνει στην ιστορία της μόδας ως το σώου που άλλαξε το παιχνίδι. Οι θεατές παρακολούθησαν με κομμένη την ανάσα την πρωταγωνίστρια του Χίτσκοκ, Τίπι Χεντρεν, την πολυεκατομμυριούχο Πάτι Χιρστ, την Τζέρι Χολ, την Κλόντια Σίφερ, τη Νάντια Αουερμαν, τη Λίντα Εβαντζελίστα, την ηγερία του Yves Saint Laurent Kούκι, την Κάρμεν, την αλμοδοβαρική Ρόζι ντε Πάλμα, τη Στέλα και τον Τζέιμς Μπράουν μαζί με 60 ακόμη μοντέλα, να χορεύουν κάτω από χιλιάδες ροδοπέταλα που έπεφταν από τον ουρανό σε ένα πάρτυ που θύμιζε διαγαλαξιακό συνέδριο.
Δείτε το βίντεο από την επίδειξη:
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Diva στο τεύχος Σεπτεμβρίου του 1995.
Τhierry Mugler – Angel Heart
Παρουσίασε την πρώτη του κολεξιόν στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του ’70, δημιουργώντας αίσθηση, αφού πρότεινε μαύρα ταγέρ της δεκαετίας του ’50 σε μια εποχή που όλοι φορούσαν φολκλόρ.
Συνέντευξη στην Ιωάννα Μιχελάκου
Φωτο: Παύλος Ευθυμίου
–Πώς μπήκες στο χώρο της μόδας;
-Κατά λάθος. ‘Ημουν επαγγελματίας χορευτής και όταν πήγα στο Παρίσι, στα 20 μου, ο κόσμος με σταματούσε στο δρόμο και με ρωτούσε για τα ρούχα μου, πού τα βρήκα και μπορούν να τα αγοράσουν. Τα έφτιαχνα μόνος μου τότε. Σκέφτηκα ότι η μόδα ήταν καλή ευκαιρία για να κάνω ένα μεγάλο σώου, ένα υπερθέαμα. Αυτό επιθυμούσα στην πραγματικότητα και γι αυτό κάνω μεγάλα σώου, με σημαντικούς ανθρώπους, όχι μόνο από το χώρο της μόδας.
-Η επιτυχία ήρθε από την αρχή; Πώς υποδέχθηκε το Παρίσι την πρώτη σου κολεξιόν;
-Όχι, έκανα μικρά βήματα. Η πρώτη κολεξιόν, το ’74, είχε επιτυχία αν και ήταν μικρή. Πέρασα πολλές δυσκολίες για τα επόμενα δύο χρόνια. Ξαφνικά μια μέρα έγινε η έκρηξη. Μετά ήρθε το πρώτο μεγάλο σώου με την κολεξιόν του 84, την πρώτη μου επίδειξη που ήταν ανοιχτή στο κοινό. Προπωλούσαμε εισιτήρια, όπως γίνεται με τις ροκ συναυλίες. Εξαντλήθηκαν όλα. Την παρακολούθησαν 6.000 άτομα.
–Τι άλλαξε μέσα σε αυτά τα 20 χρόνια;
-Όχι τόσο πολλά για μένα. Πάντα πίστευα στη γυναικεία σιλουέτα. και ότι η μόδα υπάρχει για να βοηθάει τους ανθρώπους να δείχνουν και να αισθάνονται καλύτερα, να αισθάνονται πιο δυνατοί. Έτσι δεν δίνω μεγάλη σημασία στις τάσεις. Έχω ένα συγκεκριμένο στιλ που προσπαθώ να ερευνήσω πώς μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερο.
–Όταν σχεδιάζεις τα ρούχα σου, σχεδιάζεις για κάποια συγκεκριμένη που θα τα φορέσει; Ξέρεις από πριν ποια θα φορέσει τι;
-Ναι, την ώρα που σχεδιάζω τα ρούχα μου πάντα ονειρεύομαι ιδιαίτερους, ξεχωριστούς ανθρώπους που θα τα φορέσουν.
-Και τους καλείς στην επίδειξη;
-Ναι. Μου αρέσεις να έχω ακραίες προσωπικότητες στις επιδείξεις. Ανθρώπους πετυχημένους, με δυνατή προσωπικότητα, με το δικό τους στιλ. Χρειάζεται κουράγιο για να το καταφέρεις αυτό. Γι αυτό και στις επιδείξεις μου έχω νέες και μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες, διάσημες ή άσημες, σταρ του σινεμά, ανθρώπους ακραίους και δυνατούς.
–Χρειάζεται δύναμη για να φορέσει μια γυναίκα τα ρούχα σου;
«Τα ρούχα μου δεν είναι ακριβώς εύκολα. Πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα στο να δείχνεις ωραίος ή να είσαι χαλαρωμένος. Πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να ευχαριστήσεις όλο τον κόσμο και να είσαι και τη κορυφή. Σίγουρα χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια».
–Είναι αλήθεια ότι η Κρίστεν Μακ Μέναμι έφυγε στη μέση της επίδειξης επειδή την έσφιγγαν τα ρούχα;
«Όχι, όχι. Η Κρίστεν έιναι πολύ νευρική και για αυτό έφυγε. Έσπασε το τακούνι της στη πασαρέλα, θύμωσε πολύ και ήταν και κρυωμένη. Δεν ξέρω τι έγινε και φρίκαρε. Την αγαπώ πολύ όμως, είναι θαυμάσια και την συγχωρώ. Δεν έφταιγαν τα ρούχα. Όλες φορούσαν στενά ρούχα με κορσέδες. Τους βάζω κορσέ ή ψεύτικο στήθος ή περιφέρεια και τους χαρίζω το τέλειο σώμα. Είναι σαν την αρχιτεκτονική. Παίρνω ένα υπέροχο σώμα και το σχηματίζω. Καμμία ποτέ δεν παραπονέθηκε. Τους αρέσουν οι κορσέδες γιατί δείχνουν τόσο όμορφες».
–Γιατί οι γυναίκες σου είναι ασταθείς στη πασαρέλα; Τις κοιτάω και έχω την αίσθηση ότι δεν έχουν ισορροπία, ότι όπου να ‘ναι θα πέσουν.
«Μου αρέσει η ιδέα να βρίσκονται στα όρια του κινδύνου. Δεν το επινόησα όμως. Μου αρέσει το έυθραυστο, τα ψηλά τακούνια».
–Φταίνε τα ψηλά (high) τακούνια λοιπόν;
«Αισθάνονται οι ίδιες high γιατί δείχνουν τόσο όμορφες, η μουσική είναι high, φοράνε και ψηλά τακούνια. Ζουν σε ένα όνειρο σε μία φαντασίωση και θέλουν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους. Και τότε δεν σκέφτονται τα πρακτικά πράγματα, όπως το πώς να περπατήσουν καλά και σταθερά. Μερικές είναι πολύ σταθερές! Έχω δει μερικές να γυρνάνε γύρω γύρω με ψηλά τακούνια χωρίς να πέφτουν».
– Κι εσύ προτιμάς τους σταθερούς ανθρώπους;
«Μου αρέσουν οι ευτυχισμένοι άνθρωποι που μπορούν να κάνουν την ενδοσκόπηση τους και να ανακαλύψουν πως μπορούν να είναι ευτυχισμένοι με αυτό που είναι. Και έτσι ακόμα κι αν ονειροπολείς ή πετάς στα σύννεφα, ότι κι αν είσαι, είσαι σταθερός».
-Τι συμβαίνει στα παρασκήνια μίας επίδειξης;
«Όταν κάνω μία επίδειξη η ανταμοιβή μου είναι να δω όλους αυτούς τους καταπληκτικούς ανθρώπους, όπως τη Πάτι Χιρστ να συναντάει τον Τζέιμς Μπράουν στα παρασκήνια της επίδειξης μου και το θρυλικό μοντέλο Κούκi, την ηγέρια του Saint Laurent, να επιστρέφει στις πασαρέλες και να συναντάει τη Καμπούκι, σε αυτό το καταπληκτικό φινάλε. Είναι τόσο όμορφο και τόσο συγκινητικό να τους συναντάς όλους αυτούς μαζί! Την Τίπι Χέντρεν του Χίτσκοκ μαζί με τον δίμετρο- μισό Ινδιάνο Τσερόκι και μισό μαύρο- Βλαντιμίρ».
–Είσαι αυτός που μετέτρεψε τις επιδείξεις μόδας σε υπερθεάματα.
«Μου αρέσει να δείχνω στον κόσμο ότι μόδα είναι τα ρούχα αλλά και η μουσική, το ύφος, το στήσιμο, τα σκηνικά. Θέλω να δείξω ότι ο κόσμος δεν αγοράζει μόνο τα ρούχα, αλλά και αυτό που είναι τα ρούχα».
-Ποιος έχει τελικά τον κυρίαρχο ρόλο στο σόου; Τα ρούχα, τα μοντέλα, οι celebrities που τα φοράνε, το σόου;
-«Το θέμα είναι πώς να κάνεις τον κόσμο να αναπνεύσει. Η ανταμοιβή μου είναι να βλέπω χαρούμενο τον κόσμο που παρακολουθεί το σόου μου. Στην επίδειξη του Μαρτίου στα παρασκήνια επικρατούσε μία τρέλα. Όλοι ούρλιαζαν και χόρευαν, ο κόσμος έξω το ένιωθε. Καταλαβαίναμε ότι το κοινό συμμετείχε. Συναντούσα στο δρόμο, αρκετές εβδομάδες αργότερα, κόσμο που με ευχαριστούσε γι’ αυτό που πρόσφερα στο Παρίσι».
–Πώς επιλέγεις τις μούσες σου;
– «Είναι η συνάντηση δύο προσωπικοτήτων. Τις συναντώ και νιώθω τις δονήσεις. Λέω αυτή τη γυναίκα την θέλω για μούσα μου. Υπάρχουν πολλές που θα ήθελα να γίνουν μούσες μου, αλλά είναι πολυάσχολες».
-Όπως;
«Όπως η Τίνα Τάρνερ, η Φέι Ντανάγουει. Βέβαια έχω δουλέψει με αυτές τις δύο υπέροχες γυναίκες».
–Τώρα μούσα σου είναι η Τζέρι Χολ.
«Τη θεωρώ μία από τις ωραιότερες γυναίκες στον κόσμο. Είναι υπέροχη και ξεχωριστή. Η σιλουέτα της, τα μαλλιά της, το ύφος της. Έχει τόσο κλασικό πρόσωπο, με υπέροχη κατατομή, που είναι συγχρόνως σέξι».
–Γιατί τριαντάφυλλα; Η τελευταία σου επίδειξη ήταν γεμάτη τριαντάφυλλα, μπουμπούκια και πέταλα που έπεφταν από τον ουρανό;
«Πάντα μου άρεσαν τα πέταλα των ρόδων που έπεφταν από τον ουρανό. Είναι ένα θαύμα, σαν το άγγιγμα του Θεού. Αυτή η κολεξιόν ήταν γεμάτη τριαντάφυλλα, επειδή ήθελα να παρουσιάσω μία πιο μαλακή, πιο θηλυκή γυναίκα».
–Και γιατί Angel;
«Γιατί όλοι χρειαζόμαστε έναν άγγελο. Οι άγγελοι υπάρχουν. Δεν μπορείς να τους αγγίξεις αλλά βρίσκονται γύρω σου. Σαν αύρα. Γι’ αυτό και ονόμασα το άρωμα μου Angel».
–Πώς θα περιέγραφες τη μυρωδιά του;
«Μυρίζει αθώα σεξουαλικότητα. Είναι πολύ αισθησιακό και αθώο ταυτόχρονα».
–Οι άνδρες θα αποκτήσουν το άρωμα τους από τον Tierry Mugler;
«Τον Ιανουάριο του 1996 πρόκειται να κυκλοφορήσει το ανδρικό άρωμα- το όνομα δεν μπορώ να το αποκαλύψω πριν από εκείνη την μέρα. Μυρίζει σαν έναν γλυκό και άγριο άνδρα. Θα κάνω κι ένα διαφημιστικό που θα έχει τη μορφή εικοσάλεπτης ταινίας».
–Το μεγαλύτερο έγκλημα μόδας;
«Το να αντιμετωπίζεις τη μόδα σαν κάτι αυτόνομο».
–Τα ρούχα ποιάς εποχής θα ήθελες να φοράς;
«Της Αιγύπτου και του Μεσαίωνα. Οι πανοπλίες είναι υπέροχες».
–Πιστεύεις ότι έχεις ζήσει μία ζωή σου εκεί;
«Νομίζω ότι έχω ζήσει στη Μεσοποταμία και έχω ζήσει και μία ζωή στην Ιαπωνία. Αισθάνομαι κάτι πολύ έντονο στην Ιαπωνία».
–Πώς φαντάζεσαι ότι είναι ντυμένος ο Θεός;
«Δεν νομίζω ότι είναι ντυμένος. Δεν πιστέυω ότι έχει κάποια εξωτερική εμφάνιση. Είναι καθαρό αγνό φως και αγάπη».
–Ποιο είναι το ύφασμα του μέλλοντος;
«Θα έχουμε υφάσματα που θα αλλάζουν χρώμα ανάλογα με τη θερμοκρασία του σώματος. Πολλά πράγματα πρόκειται να αλλάξουν. Τα φυσικά υλικά όπως το βαμβάκι και το μετάξι θα είναι τεράστια πολυτέλεια αλλά ο κόσμος θα εξακολουθεί να τα αγαπά».
–Χρησιμοποιείς γούνες και δέρματα;
«Ποτέ δεν χρησιμοποίησα αληθινή γούνα. Κάνουμε πολύ μεγάλη έρευνα πάνω σε αυτόν τον τομέα. Βάφουμε τις ψεύτικες γούνες με τρία διαφορετικά χρώματα, βάζουμε υλικά για να γυαλίζουν καλύτερα».
–Η ψεύτικη γούνα είναι δική σου ανάγκη ή επιταγή της εποχής;
«Απλά η χρήση αληθινής γούνας είναι κάτι περιττό. Έχω χρησιμοποιήσει δέρματα, αλλά όταν ο κόσμος θα σταματήσει να τρώει τα ζώα, θα σταματήσω κι εγώ να χρησιμοποιώ δέρμα».
-Τα ρούχα σου είναι πολύ «θεατρικά». Έχεις σκεφτεί ποτέ να σχεδιάσεις κοστούμια για κάποιο θεατρικό έργο;
«Θέλω να κάνω τα δικά μου σόου, τα δικά μου ρούχα, τις δικές μου ταινίες. Δεν θέλω πιά να δουλέψω για άλλους. Ειδικά σαν ενδυματολόγος. Είναι πολύ κουραστικό. Τα ρούχα μου έχουν έντονη προσωπικότητα, πολλές ιδέες. Έχω σχεδιάσει ρούχα για ταινίες και για όπερα. Τώρα πιά θέλω να είναι δικό μου το σενάριο. Δεν μου φτάνει, θέλω να κάνω όλο το πακέτο κι όχι μόνο τα ρούχα».
–Τα ρούχα λοιπόν για σένα δεν είναι μόνο ρούχα.
«Όχι! Εξάλλου, τα ρούχα δεν είναι τόσο σημαντικά, όσο ο χαρακτήρας των ανθρώπων. Στο θέατρο ή στον κινηματογράφο τα ρούχα ενισχύουν έναν χαρακτήρα. Το ίδιο ισχύει για τους ανθρώπους που περπατούν στο δρόμο. Δεν είναι τα ρούχα σημαντικά αλλά η ανθρώπινη ύπαρξη. Το ρούχο είναι ένα συν που βοηθάει την προσωπικότητα να αναδειχθεί. Το σημαντικό δεν είναι η μόδα, αλλά η ανθρώπινη ύπαρξη μέσα στη μόδα. Είναι, κατά κάποιο τρόπο, κάτι που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος για να δείξει τη καλύτερη πλευρά του».
–Τελικά θα γυρίσεις δική σου ταινία;
«Ναι. Έχω κάποιο σενάριο που έχω γράψει, την ιστορία μίας ιδεατής γυναίκας, κάτι δύσκολο σε αυτόν τον κόσμο. Όμως αυτή τη στιγμή δουλεύω για να βγάλω ένα άλμπουμ με τις μίξεις που χρησιμοποίησα όλα αυτά τα χρόνια στις επιδείξεις μου».
–Τι ακριβώς έγινε στα γυρίσματα του βιντεοκλίπ «Funky» του George Michael;
«Η ανεπίσημη εκδοχή του βίντεο κλιπ, η δική μου εκδοχή, πρόκειται να προβληθεί από το MTV το φθινόπωρο. Μετά από όλο αυτό το σκάνδαλο, μπορώ τώρα πια να δείξω το πρωτότυπο. Ο George είχε κόψει πολλά κομμάτια, και μάλιστα τα καλύτερα, γιατί ήταν πολύ καλό, ενώ εκείνος το ήθελε πιο εμπορικό. Κάναμε casting σε όλο τον κόσμο, υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που συμμετείχαν στο βίντεοκλιπ και ούτε που φαίνονται στη δική του εκδοχή».
–Τσακωθήκατε και πήρες τα ρούχα και τους συνεργάτες σου κι έφυγες;
«Είχαμε συμφωνήσει τα πάντα από πριν κι εγώ ήθελα να τον ευχαριστήσω. Έκανα το βιντεοκλίπ για εκείνον και τη μουσική του, αν και δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ πριν. Συμφώνησε για τα σκηνικά, για το σενάριο, για όλα. Τον ρώτησα πολλές φορές αν ήταν σίγουρος ότι δεν ήθελε να εμφανιστεί στο βιντεοκλίπ του. Απάντησε όλες τις φορές ότι ήταν σίγουρος. Όταν όμως είδε τα σκηνικά και τα ρούχα, την ώρα που κάναμε τα γυρίσματα, άλλαξε γνώμη και ήθελε να φαίνεται κι εκείνος. Ήταν όμως ήδη αργά. Έτσι άρχισε ο τσακωμός. Δεν μπορείς να λες σε κάποιον που δουλεύει όπως εγώ- δουλεύαμε τριακόσια άτομα μέσα στο στούντιο σαν σκυλιά- την ώρα που φτάνεις στο στούντιο και όλα είναι έτοιμα να ξεκινήσουν: ¨Α πόσο μου αρέσει, αλλά θέλω κι αυτό κι εκείνο, κι αυτό πρέπει να αλλάξει…¨ Απάντησα ότι έπρεπε να μας το είχε πει νωρίτερα και ο μάνατζερ του αρνήθηκε να μου επιτρέψει να του μιλήσω, λέγοντας μου ότι έφυγε για διακοπές στη Χαβάη. Ξέσπασε σκάνδαλο, όλοι πήραν το μέρος μου και σταμάτησαν να δουλεύουν. Τελικά μου είπε να κάνω ότι νομίζω, και αυτό έκανα. Γυρίσαμε ένα καταπληκτικό υλικό που δεν υπάρχει στην εκδοχή που πρόβαλλε ο George Michael».
–Θα σχεδίαζες ποτέ για κάποιον που δεν σου αρέσει ή που μισείς;
«Αρνούμαι να συνεργαστώ με ανθρώπους που δεν συμπαθώ ή που είναι κακοί. Έχω πει πολλές φορές όχι σε ηθοποιούς και σε πολλές δουλειές. Όμως δεν μπορώ να ξέρω ποιοι αγοράζουν τα ρούχα μου. Ευτυχώς, από την άλλη, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αγαπάω και θαυμάζω και χαίρομαι να βοηθάω».
–Που σε βρήκε ο Μάης του ’68;
«Στο Άμστερνταμ.»
–Δεν κατάλαβες τίποτα από αυτά που γίνονταν τότε στο Παρίσι;
«Όχι, ήμουν στο Άμστερνταμ, όπου εκεί τότε γίνονταν όλα. Στο Παρίσι απλά συνέβαινε κάτι πολιτικό με τους φοιτητές. Με ενδιέφερε περισσότερο η φιλοσοφία, η μεγάλη αλλαγή με τους χίπις. Αυτό ήταν κάτι που συνέβαινε σε όλο τον κόσμο. Παρεμπιπτόντως δεν υπήρξα ποτέ φοιτητής, γιατί δεν πήγα ποτέ σχολείο. Ήμουν πολυάσχολος για να πάω σχολείο. Ασχολούμουν με τον χορό, τη φωτογραφία, τόσα πράγματα…»
–Και οι γονείς;
«Ο πατέρας μου με καταλάβαινε. Ήταν κάτι σαν τρελός ιδιοφυής εφευρέτης. Ήταν γιατρός και έκανε ιατρικές έρευνες. Μονίμως αφηρημένος. Είχα δύσκολη σχέση με τους γονείς μου. Είναι και οι δύο πολύ δυνατοί άνθρωποι».
–Πώς είναι οι Έλληνες που βλέπεις στο δρόμο;
«Βλέπω αριστοκράτες και κομψούς ανθρώπους. Μερικές κυρίες μεγάλης ηλικίας είναι πανέμορφες και υπάρχει παράδοση κομψότητας και στους άνδρες. Και οι νέοι είναι ωραίοι, είναι fun. Σε σχέση με την υπόλοιπη Νότια Ευρώπη οι Έλληνες είναι πολύ προχωρημένοι. Υπάρχουν πολύ καλά περιοδικά, η τηλεόραση είναι καλή».
–Η νέα γενιά Ελλήνων στα πρόθυρα του 2000, τι πιθανότητες έχει;
«Πρέπει να βρει έναν τρόπο γραφής της ελληνικής γλώσσας, ώστε να μπορούμε να την καταλαβαίνουμε και όλοι οι υπόλοιποι. Βρίσκω την ελληνική γραφή υπέροχη, αλλά και πολύ δύσκολη για επικοινωνία. Πάντως οι νέοι είναι πολύ ζωντανοί και θέλουν να δημιουργήσουν, δεν είναι τεμπέληδες. Οι άνθρωποι δεν φτιάχθηκαν για να δουλεύουν, αλλά για να σκέφτονται, να είναι δημιουργικοί και γενναιόδωροι, να ζητάνε αγάπη».
–Θα μπορέσουν τα νέα κορίτσια να φορούν τα ρούχα σου;
«Τώρα πια ναι. Μόλις δημιουργήσαμε μία νέα γραμμή που δεν είναι τόσο σοφιστικέ. Τονίζει τη γυναικεία σιλουέτα, αλλά είναι κομμάτια ευκολοφόρετα. Σχεδιάζουμε και μία τρίτη οικονομική γραμμή που θα κυκλοφορήσει σε όλο τον κόσμο και θα απευθύνεται σε νέους ανθρώπους. Θα έχει πολλά t-shirts, πολλά jeans, ρούχα για clubbing».
Ακολουθήστε το Entertainment Weekly στα social media:
★ Facebook ★ Instagram ★ Twitter ★ Spotify
instafeed
Διαβάστε επίσης:
