#Review: Ο Γιώργος Νανούρης σκηνοθετεί έναν εύθραυστο μεν, συγκλονιστικό δε «Γυάλινο Κόσμο»

Από τον Νίκο Κοντομήτρο

Το ραντεβού ήταν καθορισμένο. Τετάρτη, 21:30, βράδυ, στο Θέατρο Αλκυονίς. Η Λένα Παπαληγούρα, ο Κωνσταντίνος Μπιμπής, η Άννα Μάσχα, ο Αναστάσης Ροϊλός και ο Γιώργος Νανούρης μας περιμένουν. Θα μας μεταφέρουν στο δικό τους «Γυάλινο Κόσμο», όπως τον εμπνεύστηκαν από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς.

Ένα βραβευμένο θεατρικό έργο, το οποίο έκανε την εμφάνιση του στη σκηνή θεάτρου Σίβικ στο Σικάγο λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ξεχώρισε αμέσως. Το κοινό υποκλίθηκε στη γραφή και την ανατρεπτική πλοκή του έργου του Τένεσι Ουίλιαμς και τον αμέσως επόμενο χρόνο απέσπασε το Βραβείο New York Drama Critics Circle Award. Είναι το θεατρικό έργο που ανέδειξε τον συγγραφέα σε έναν από τους κορυφαίους θεατρικούς του αιώνα. Και όχι αδίκως.

Λίγα λόγια για το έργο
Το έργο είναι μια ανάμνηση. Ο Τομ θυμάται στιγμές της οικογενειακής του ζωής. Η πληκτική δουλειά του σε μια αποθήκη υποδηματοποιίας, έχει συνθλίψει τα όνειρά του. Η Λόρα, η αδερφή του, αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής βρίσκοντας καταφύγιο σε έναν μικρόκοσμο από γυάλινα ζωάκια. Η Αμάντα, η μητέρα τους, ελπίζει πως τα παιδιά της θα ζήσουν όπως η ίδια δεν κατάφερε ποτέ. Ο Τζιμ, ένας επισκέπτης στον οποίο στηρίζουν όλες τις ελπίδες τους, θα τους απογοητεύσει.

Πίσω στο Θέατρο Αλκυονίς. Σε αυτό το κρύο βράδυ του φθινοπώρου, το οποίο ζέστανε με το δικό του τρόπο ο καλλιτεχνικός κόσμος, περιμένοντας υπομονετικά να εισέλθει στο χώρο του θεάτρου. Μία βραδιά με και για φίλους. Δημοσιογράφοι, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, μικροί και μεγάλοι πρωταγωνιστές της στιγμής και της σκηνής, σκηνοθέτες συναντώνται στο φιλόξενο Αλκυονίς για να παρακολουθήσουν μία, όπως αποδείχθηκε, ξεχωριστή παράσταση.

Τα φώτα χαμηλώνουν, η αυλαία ανοίγει και ο Κωνσταντίνος Μπιμπής μας καλωσορίζει ενώ ένας γιγαντιαίος πολυέλαιος κυριαρχεί στη σκηνή. Ο συναισθηματικός μας κόσμος υποβάλλεται στο θέαμα που αντικρίζουν οι, γεμάτοι ανυπομονησία, αμφιβληστροειδείς μας. Το ταξίδι στον κόσμο της ευθραυστότητας αρχίζει. Το φως του προβολέα εξαφανίζει τον πρωταγωνιστή και περιμετρικά του πολυελαίου εμφανίζεται η Λόρα (Λένα Παπαληγούρα) και η, μητέρα της, Αμάντα (Άννα Μάσχα). Η ιστορία ξεκινά.

Η μία σκηνή διαδέχεται την άλλη με ιδιαίτερη μαεστρία. Ο Γιώργος Νανούρης, υπό το πρίσμα του σκηνοθέτη, παρουσιάζει τους ήρωες του με ρεαλιστικό τρόπο, ανασύροντας από το ντουλάπι τις αδυναμίες τους. Δεν τις κρύβει κάτω από τα υφάσματα του καναπέ, αλλά τις φέρνει στο προσκήνιο. Ταυτίζεσαι. Βλέπεις τον εαυτό σου και ροκανίζεις την ενσυναίσθηση σου.

Τα σκληρά στοιχεία του κάθε χαρακτήρα απαλύνονται από την ποιητική σκηνοθεσία. Ένα κουβάρι αντιφατικών χαρακτήρων που ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο, την ευτυχία και το δράμα, το παρελθόν και το παρόν και φυσικά το αγωνιώδες και θελκτικά άγνωστο μέλλον. Αυτό παρακολουθείς όσο ο  “Γυάλινος Κόσμος” κλονίζεται. Η σύγχρονη comfort zone διαλύεται με τρόπο λυρικό και σε ατμόσφαιρα επιβλητική. Αυτή η δραματική εξέλιξη εξισορροπείται με το κωμικό και ρομαντικό στοιχείο. Το τελευταίο, στο τόσο ονειρικά σκηνοθετημένο φιλί ανάμεσα στη Λόρα και τον παιδικό της έρωτα, Τζιμ. Πριν, όμως, φτάσουμε στο φινάλε, ας γνωρίσουμε λίγο τους χαρακτήρες.

Η Άννα Μάσχα είναι η Αμάντα. Μία μητέρα που αγαπά τα παιδιά της, ειδικά την κόρη της, όμως, το δείχνει με εντελώς λάθος τρόπο. Ένα πρόσωπο τραγικό που ακροβατεί ανάμεσα στις ανασφάλειες που της δημιούργησε ο αιφνίδιος χαμός του άντρα της και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Όλα αυτά με την απαραίτητη δόση χιούμορ, η οποία δίνει μία διαφορετική νότα στην παράσταση. Θα την λατρέψετε. Και την Αμάντα. Και την Άννα.

Η Λένα Παπαληγούρα είναι η Λόρα. Μία πρωταγωνίστρια με άγνωστο χωροχρόνο. Μία ηρωίδα που χάνεται στις μνήμες, τις προσδοκίες, τα όνειρα και το «Γυάλινο Κόσμο» της. Το καταφύγιο της «κρύβεται» ανάμεσα στα γυαλιά και τις φωτισμένες μινιατούρες της. Ένα ανθρώπινο λάθος, μία ζημιά μπορεί να καταστρέψει εξ’ ολοκλήρου το κρησφύγετο της και να συνθλίψει την ασφάλεια που την κάνει να νιώθει. Η διαύγεια της αγνή και η πρόθεση των πράξεων της χαρακτηρίζεται από καλά κίνητρα.

Ο Κωνσταντίνος Μπιμπής είναι ο Τομ. Αδερφός της Λόρα και γιος της Αμάντα. Το τελευταίο, τον ζορίζει ιδιαίτερα. Γιατί, είναι ονειροπόλος. Και ας δουλεύει σε ένα εργοστάσιο. Αγαπά τον κινηματογράφο, να παίζει με τις λέξεις και να σκέφτεται διαφορετικά. Θα μπορούσες να τον χαρακτηρίσεις και ως έναν καλλιτέχνη του δρόμου. Επιδιώκει την επανάστασή του και την εκπλήρωση των ονείρων του.

Ο Αναστάσης Ροϊλός είναι ο Τζιμ. Ένας χαρακτήρας γεμάτος αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία που επικεντρώνεται στην αυτοβελτίωση του. Αυτό είναι που τον κάνει και γοητευτικό. Από την γοητεία του δεν καταφέρνει να γλιτώσει και η Λόρα. Η μεταξύ τους, όμως, σχέση δεν θα έχει τη συνέχεια που υποπτεύεσαι. Pause.

Τα υπόλοιπα επί σκηνής.

Πληροφορίες

Μετάφραση: Στέλιος Βαφέας

Σκηνοθεσία: Γιώργος Νανούρης

Σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη

Κοστούμια: Deux Hommes

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης

Παίζουν: Άννα Μάσχα, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Λένα Παπαληγούρα, Αναστάσης Ροϊλός

Διάρκεια:120′

Παραστάσεις: Κάθε Τετάρτη στις 19:30, Πέμπτη και Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 και 21:00 και Κυριακή στις 19:30

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Μαργαρίτης, μιλάει στο EW λίγο πριν την παράσταση Εμφύλια Έπη στο Μέγαρο Μουσικής

Aκολουθήστε το Entertainment Weekly στα social media:
★ Facebook
★ Instagram
★ Twitter