#Review Benedetta, η νέα ταινία του Verhoeven: Κανένα νόημα, καμιά ουσία

Ο πιο γνωστός διεθνώς Ολλανδός σκηνοθέτης επέστρεψε με μια ακόμα δημιουργία του, την “Benedetta”, σταθερός και επίμονος στη θεματολογία και το στυλ που τον ανέδειξαν εδώ και πέντε δεκαετίες. Από την ολλανδική, την αμερικάνικη περίοδο του, μέχρι και την προηγούμενη γαλλική του παραγωγή, ο Paul Verhoeven μανιωδώς και εμμονικά καταπιάνεται με τον ακραίο ερωτισμό, ακόμα και στις πιο παράδοξες ιστορίες του, όποιο και αν είναι το είδος του. Άλλες φορές το πετυχαίνει με καλά αποτελέσματα και άλλες όχι και τόσο καλά. Δυστυχώς, απογοητευτικό είναι το αποτέλεσμα που έφερε με τούτη εδώ την ταινία.

Βρισκόμαστε στα τέλη του 17ου αιώνα και η πανούκλα θερίζει τη χώρα. Η νεαρή Benedetta Carlini μπαίνει στο μοναστήρι της Πέσια στην Τοσκάνη. Ικανή από νεαρή ηλικία να κάνει θαύματα, βλέπει την επίδραση που έχει στη ζωή της κοινότητας να εξελίσσεται άμεσα και συγκλονιστικά. Όταν η Benedetta παίρνει στο μοναστήρι της την Bartolomea, μια νεαρή γυναίκα που την κακοποιεί ο πατέρας της, οι δυο γυναίκες θα συνάψουν μια παθιασμένη ερωτική σχέση με απρόβλεπτες συνέπειες.

Η “Benedetta” του Verhoeven εκ πρώτης όψεως μοιάζει τολμηρή και ριζοσπαστική. Πολύ γρήγορα, όμως, θα συνειδητοποιήσει κανείς ότι δεν έχει να προσθέσει απολύτως τίποτα καινούριο. Ούτε καν τολμηρή δεν είναι για την εποχή μας και με όσα έχουμε ήδη δει στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο σινεμά. Αντιθέτως, μάλιστα, ενώ διαφημίζεται ως ιερόσυλη και προσβλητική με το θέμα της και την απεικόνιση της, καταντά να μετατραπεί σε μια εξωφρενική παρωδία άνευ ορίων, οδηγώντας αρχικά τον θεατή σε απόγνωση και αμέσως μετά σε γέλια.

Δεν πρόκειται για μια εκ των προτέρων κωμωδία. Το πώς παρουσιάζεται η ιστορία μέσα από τους βασικούς χαρακτήρες της και τους κακούς διαλόγους της έχει ως αποτέλεσμα να την χαρακτηρίσω πολύ απλά μια κενή ταινία 126 λεπτών, δίχως πραγματικά κάποιο λόγο ύπαρξης. Ακόμα και το πομπώδες σε θεματολογίες και ιδέες σενάριο είναι αφελές και συνάμα χαοτικό, λες και δεν είναι ξεκάθαρη η κατεύθυνση του έργου. Τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν πολύ καλύτερα, αυτή είναι η πικρή αλήθεια.

Μια ταινία για να είναι τολμηρή πρέπει να γίνεται και την κατάλληλη χρονική περίοδο. Και φυσικά να μην έχει προβληθεί ξανά κάποια αντίστοιχης θεματολογίας στη χώρα που προβάλλεται. Μου φαίνεται απίθανο να υπάρχει κοινό σήμερα στην Ευρώπη που μπορεί να θεωρήσει βλάσφημη αυτή την ταινία – μιλάω σε επίπεδο να απαγορεύσουν την προβολή της και να υπάρχει έντονη διαμαρτυρία του κόσμου και κυρώσεις κλπ. Ίσως μπορεί να αποκαλέσει σκάνδαλο σε κάποια χώρα που οι άνθρωποι δεν έχουν δει μέχρι σήμερα γυμνό στον κινηματογράφο. Ή πιθανώς να ενοχλήσει κάποιον άνθρωπο που βλέπει πρώτη φορά ταινία με χαρακτηρισμό “ακατάλληλη για ανήλικους”.

Με λίγα λόγια, η ταινία δεν περνά στον έμπειρο θεατή που έχει συνηθίσει τέτοιες ιστορίες και ταινίες. Ίσα ίσα, φαίνεται ότι η παραγωγή μας κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα με την ευτελή εκτέλεση της, η οποία πραγματικά δεν ξέρω τι ήθελε να πετύχει. Θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι είναι η χειρότερη ταινία του Verhoeven, πλάι στο ανόητο “Starship Troopers”, που κατά τα άλλα για κάποιους είναι, έστω, ψυχαγωγικό. Μπορεί το βιβλίο της Judith Brown να μην έχει και πολλή σχέση με την ταινία, δεν είμαι σε θέση να απαντήσω εδώ. Το αποτέλεσμα είναι αστείο σε βαθμό που να αναρωτιέσαι γιατί έγινε αυτή η ταινία σήμερα. Κρίμα, διότι η “Benedetta” είχε προοπτικές να γίνει κάτι αξιόλογο.

Η παρουσία της Charlotte Rampling και του Lambert Wilson δεν βοηθά και πολύ αυτή τη φορά. Η πρώτη μεν δείχνει πειστική, δείχνει όμως και κουρασμένη. Ο δεύτερος έχει ένα ρόλο χωρίς ουσία. Στην άλλη πλευρά, οι δύο πρωταγωνίστριες, Virginie Efira και Δάφνη Πατακιά, ζουν τη στιγμή – και καλά κάνουν. Είμαι πεπεισμένος πως μετά από κάθε cut στα γυρίσματα, πρέπει να λυνόντουσαν στα γέλια. Οι ερωτικές σκηνές μεταξύ τους είναι άνισες, είναι η αλήθεια. Υπήρχε ερωτισμός σε κάποια λήψη, από κάποια γωνία, για μερικά δευτερόλεπτα, αλλά στο τέλος κάτι χάλαγε το σύνολο της σκηνής. Και μετά πάλι χάνονταν το νόημα… Οι διάλογοι και οι ατάκες ήταν μια διαρκής χαριστική βολή, από πολύ νωρίς μέχρι και το τέλος.

Ο δημιουργός της μάλλον έχει χάσει την έμπνευσή του και δεν είναι σε θέση να παραδίδει πολύ καλές ταινίες, όπως έκανε στο παρελθόν. Οι ταινίες του συχνά προκαλούσαν και δίχαζαν το κοινό – και τους κριτικούς – με τις περισσότερες να είχαν εισπρακτική επιτυχία ή να αναφέρονται για τις ανάλογες περιπτώσεις. Αν δει κάποιος την “Benedetta” ως μια απλή δίωρη ψυχαγωγία, είναι οκ… με ερωτηματικό. Αν πάλι την χαρακτηρίσει κάποιος ανατρεπτική, είναι με ερωτηματικό… χωρίς οκ. Ο καθένας μπορεί να τη δει, ο καθένας μπορεί να κρίνει εκ του αποτελέσματος.

Η ταινία “Benedetta” προβάλλεται στους κινηματογράφους από τις 18 Νοεμβρίου.

Ακολουθήστε το Entertainment Weekly στα social media:
★ Facebook ★ Instagram ★ Twitter ★ Spotify