#Review -“Αυτά λοιπόν με τη Σάρα” της Pauline Delabroy-Allard
Το πρώτο μυθιστόρημα της φιλόλογου Pauline Delabroy-Allard κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη.

Στην Ελλάδα, τόσο ο Τύπος όσο το αναγνωστικό κοινό δεν του έδωσαν τη δέουσα σημασία. Στη Γαλλία, όμως, έκανε μεγάλο ντόρο! Και η 33άχρονη φιλόλογος έγραφε μεν στο ηλεκτρονικό περιοδικό En attendant Nadeau, ωστόσο, το “Αυτά λοιπόν με τη Σάρα” είναι το πρώτο της μυθιστόρημα κι όχι απλώς έγινε best seller με το που κυκλοφόρησε (2018), αλλά βραβεύτηκε με το France Culture/Télérama, ενώ ήταν υποψήφιο και για το International Booker 2020.
“Πιασάρικο θέμα, στις μέρες μας”, θα σκεφτείτε, μιας και εξιστορεί την παθιασμένη σχέση δύο γυναικών, της βιολονίστριας Σάρας, που αρέσκεται να βιώνει στα άκρα την καθημερινότητά της, και μίας καθηγήτριας, μητέρας ενός μικρού παιδιού, που έχει -και θέλει- τη ζωή της σε τάξη. Όπως όμως έγραψε και η βρετανική εφημερίδα The Observer, “το βιβλίο της Pauline Delabroy-Allard είναι εξίσου ακαταμάχητο με το πάθος που περιγράφει”. Γιατί, η νεοεμφανισθείσα συγγραφέας έχει την ικανότητα να δημιουργεί εικόνες που “κολλάνε” στο μυαλό σου και, επιπλέον, χειρίζεται με απίστευτη μαεστρία τον παραλογισμό του έρωτα.
Από τις πρώτες σελίδες (έτσι κι αλλιώς, πρόκειται για μικρό μυθιστόρημα, των 200 σελίδων) καταλαβαίνεις ότι η σχέση των δύο γυναικών είναι καταστροφική, ασχέτως αν μοιάζει αδύνατον να ζήσει η μία δίχως την άλλη. Κι ενώ το βλέπουμε το αδιέξοδό τους, μπροστά στα μάτια μας, τις συναισθανόμαστε απόλυτα, όπως καθένας μας έχει αισθανθεί -ίσως μόνο μία φορά στη ζωή του- την απόλυτη ερωτική τρέλα.
Στα επιπλέον “συν” είναι οι σκηνές λαγνείας (“με αποχρώσεις Ντυράς, Ναμπόκοφ και Ρολάν Μπαρτ”, όπως επισημαίνει τo γαλλικό περιοδικό L’Express), που επικεντρώνονται στην απίστευτη οικειότητα των δύο συντρόφων, μίας οικειότητας χωρίς φύλο, που, κατά την άποψή μου, κάθε άλλο παρά σοκάρουν.
“…Είχαμε κάνει έρωτα, είχα χαϊδέψει το σώμα της για να το ανακουφίσω. Είχα αφήσει το χέρι μου να γλιστρήσει στους ώμους της, έπειτα στα μπράτσα της, είχα κουλουριαστεί πίσω από τη ράχη της, ζυμώνοντας για κάμποση ώρα το απαλό δέρμα των γλουτών της…” “…Δεν με αγγίζει. Με χαϊδεύει με το βλέμμα. Μια στιγμή χάριτος. Μια στιγμή ιερή. Σιωπή. Έπειτα με κοιτάζει στα μάτια και χώνει τα δάχτυλά της μέσα μου, βαθιά, πολύ βαθιά, τόσο βαθιά που το κεφάλι μου γυρίζει, τα βλέφαρά μου κλείνουν… Κάνει το κορμί μου να σπαρταράει, τα νεφρά μου να αναπηδούν, δε σταματάει καθόλου. Πηγαίνει ολοένα πιο βαθιά, ολοένα πιο γρήγορα, τόσο όμορφα που δεν είμαι πια παρά μια πάνινη κούκλα, μια μαριονέτα.”
Πρόκειται για μία δυνατή, νέα γραφή, που σας προτείνω να γνωρίσετε… Κι είμαι σίγουρη ότι, το “Αυτά λοιπόν με τη Σάρα”, θα το διαβάσετε μέχρι τέλους, χωρίς ανάσα.
Κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις Πατάκη.
Ακολουθήστε το Entertainment Weekly στα social media:
★ Facebook ★ Instagram ★ Twitter ★ Spotify
Διαβάστε επίσης: