Δημοσιεύτηκε με τον υπότιτλο “Σφυγμοί” μετά το θάνατό της στο Ρίο ντε Τζανέιρο, το 1977

Από EW Staff
16 Ιανουαρίου, 2022 @ 08:55
PNOI ZOIS



ΠΝΟΗ ΖΩΗΣ, της Clarice Lispector, Εκδόσεις Αντίποδες


Ένας συγγραφέας συζητά με το χαρακτήρα που μόλις δημιούργησε, την Άντζελα Πραλίνι, εμφυσώντας της πνοή ζωής. Μέσα, όμως, από αυτόν το φαινομενικά αδιέξοδο διάλογο, στον οποίο αναμειγνύονται λυρικά ξεσπάσματα, σκέψεις για τη φύση της συγγραφής, φιλοσοφικοί και θεολογικοί στοχασμοί, η ‘Αντζελα αποκτά σταδιακά αυτοσυνείδηση και απελευθερώνεται από το δημιουργό της.


Το τελευταίο έργο της Κλαρίσε Λισπέκτορ (η οποία, αν και ουκρανικής καταγωγής, θεωρείται μία από τις σημαντικότερες συγγραφείς της πορτογαλικής γλώσσας και είναι πλέον παγκοσμίως γνωστή ως “Ο θηλυκός Κάφκα”) δεν είναι ούτε μυθιστόρημα ούτε δοκίμιο, αλλά μια μεταμυθοπλαστική διερεύνηση των όρων της καλλιτεχνικής δημιουργίας, που συμπυκνώνει την προβληματική όλου της του έργου: την αναπάντεχη όψη των απλών πραγμάτων, την έμφυλη διάσταση της γλώσσας, την αδυναμία της επικοινωνίας, τη μοναξιά, το φόβο του θανάτου.


Δημοσιεύτηκε με τον υπότιτλο “Σφυγμοί” μετά το θάνατό της στο Ρίο ντε Τζανέιρο, το 1977 (από μη ανάστρέψιμο καρκίνο στις ωοθήκες, την παραμονή των 57ων γενεθλίων της) ενώ, από τις εκδόσεις Αντίποδες, κυκλοφορούν σχεδόν όλα τα βιβλία της (όπως “Η Ώρα του αστεριού”, “Τα κατά Α.Γ. πάθη” και οι “Οικογενειακοί δεσμοί”), επίσης σε μετάφραση Μάριου Χατζηπροκοπίου.




Διαβάστε επίσης: