Ο Μεγάλος Απατεώνας του Herman Melville

Μία πρωταπριλιά, το ατμόπλοιο “Φιντέλ” ταξιδεύει στο Μισισιπή, μεταφέροντας – σε αντίστιξη µε το όνομά του, που σημαίνει “πιστός”- ένα τσούρμο απατεώνες. Ή μήπως πρόκειται απλώς μόνο για ένα, πολύ “Μεγάλο Απατεώνα” που διαρκώς μεταμορφώνεται σε έναν άντρα που, αλλάζοντας ταυτότητα, προσπαθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συνεπιβατών του, για να τους εξαπατήσει; Εμφανίζεται άλλοτε σαν ζητιάνος, άλλοτε σαν επιτυχημένος επιχειρηματίας, άλλοτε σαν φιλάνθρωπος και άλλοτε σαν κοσμοπολίτης τζέντλεμαν και κανείς δεν ξέρει ποιος στ’ αλήθεια είναι, ούτε γιατί ακριβώς το κάνει αυτό. Εκ μέρους του, η παραπλάνηση των άλλων φαντάζει… αυτοσκοπός!

Σε μετάφραση Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου, επανακυκλοφόρησε το καλοκαίρι, από τις εκδόσεις Πατάκη, το τελευταίο μυθιστόρημα – και, σίγουρα, μέσα στην τριάδα των καλύτερων έργων του – του Herman Melville (γραμμένο το 1857), για τις περσόνες που υιοθετούν οι άνθρωποι, κατασκευάζοντας την ταυτότητα που επιλέγουν, ανάλογα με κάθε περίσταση. Πρόκειται για μία πολυεπίπεδη, κατεδαφιστική, κοινωνική σάτιρα, από την αριστοτεχνική πένα του συγγραφέα του “Moby Dick”, γραμμένη τη δεκαετία πριν από το ξέσπασμα του Αμερικανικού Εμφυλίου, μια διασκεδαστική εγκυκλοπαίδεια της (µικρο)απάτης, μία αλληγορική πραγματεία για την “τέχνη της εξαπάτησης”. Εν τέλει, είναι ένα ζοφερά απαισιόδοξο και τολμηρά επινοητικό μυθιστόρημα, για όποιον θέλει πραγματικά να καταλάβει την καρδιά του σκότους της αμερικανικής κοινωνίας.

Δυστυχώς, μετά από αυτό, ο Melville στράφηκε στην ποίηση και επιχείρησε να βρει τρόπους βιοπορισμού πέραν της συγγραφής. Παντρεμένος, από το 1847, με την Elizabeth Shaw (με την οποία είχαν αποκτήσει τέσσερα παιδιά), ζούσε στο Πίτσφιλντ της Μασαχουσέτης και κατέληξε να πεθάνει από καρδιακή προσβολή, στα 72 του χρόνια, σχεδόν ξεχασμένος από όλους.

Aκολουθήστε το Entertainment Weekly στα social media:
★ Facebook
★ Instagram
★ Twitter