Ιώβη Φραγκάτου: «Δεν κυνηγάω την τηλεόραση. Κυνηγάω τις σωστές συνθήκες»

Της Μαρένας Καδιγιαννοπούλου

Ανήκει στη νεότερη γενιά των ηθοποιών και έχει καταφέρει να ξεχωρίσει είτε ως Κασσάνδρα στην τραγωδία, «Αγαμέμνων» είτε ως Χίλντα στον «Αρχιμάστορα Σόλνες». Αυτό το καλοκαίρι περιοδεύει για δεύτερη χρονιά με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στους «Όρνιθες» και φανερώνει στο Entertainment Weekly σκέψεις της.

Ήταν πάντα το θέατρο η πρώτη σου επιλογή για να το ακολουθήσεις επαγγελματικά;
Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω αστροφυσικός! Αργότερα κατάλαβα πως είχα άλλα ενδιαφέροντα, όπως το σχέδιο και ο χορός. Ξεκίνησα λοιπόν, με σπουδές σε σχέδιο μόδας και θεατρικό κοστούμι, παράλληλα έκανα για πολλά χρόνια χορό και κάπως έτσι ο δρόμος με οδήγησε στο Εθνικό Θέατρο.

Τι είναι και τι κρύβει η υποκριτική για σένα;
Είναι σαν την τσαγκαρική! Ένας τσαγκάρης φτιάχνει ο ίδιος τα εργαλεία του σφυριά, φαλτσέτες , ακόνια, τανάλιες, ξύλινα καλοπόδια, φροντίζει να τα διατηρεί σε άριστη κατάσταση, καθώς με τη βοήθεια αυτών επιτυγχάνει τη δημιουργία. Στο νου μου και οι ηθοποιοί είναι κάπως έτσι, αέναοι εργάτες, που έχουν σαν εργαλεία το σώμα, τη φωνή και τη φαντασία τους. Φτιάχνουν – χτίζουν σιγά σιγά κάτι .  Χωρίς αυτά δεν μπορούν να δημιουργήσουν τίποτα.

Η ανασφάλεια του επαγγέλματος του ηθοποιού έγινε ποτέ τροχοπέδη στην απόφαση σου να το ακολουθήσεις;
Όχι ποτέ. Ήμουν σίγουρη ότι θέλω να το ακολουθήσω. Πιστεύω πως αν κάποιος έχει ανασφάλεια σε αυτόν τον τομέα, παίρνει μεγάλο ρίσκο διαλέγοντας αυτή τη δουλειά. Είναι κατόρθωμα για έναν άνθρωπο να μπορέσει να αντέξει τις δυσκολίες αυτού του επαγγέλματος και ταυτόχρονα να έχει να παλέψει με βιοποριστικά προβλήματα.

Ποια θα έλεγες πως είναι η επιδίωξη της Τέχνης ως προς το κοινό;
Να δείξει τον δρόμο «προς τα πάνω», να ρίξει φως στις ψυχές των ανθρώπων.

Και το φετινό καλοκαίρι σε βρίσκουμε θεατρικά στην περσινή παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, «Όρινιθες» σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα. Ήταν μια ευτυχής θεατρική συγκυρία;
Πολύ ευτυχής συγκυρία! Είμαι πολύ χαρούμενη που συνεχίστηκε για δεύτερη χρονιά μετά την περσινή επιτυχία στην Επίδαυρο. Συνεχίζουμε με πολύ καλές συνθήκες συνεργασίας στο Κρατικό Θέατρο, παρά τις δυσκολίες της εποχής, με υπέροχους συναδέλφους – συνεργάτες. 

Ο Αριστοφάνης έχει τους δικούς του υποκριτικούς κώδικες;
Φυσικά κι έχει τους δικούς του κώδικες. Η σάτιρα γενικώς «χρησιμοποιεί» κάποιες μεθόδους όπως η ειρωνεία, η παρωδία, η υπερβολή .Η σάτιρα του Αριστοφάνη όμως, δεν περιορίζεται μόνο στην ψυχαγωγία, αλλά και σε κοινωνικό σχολιασμό. Δεν είναι τυχαίο πως πολλές φορές έχει υποστηριχθεί ότι η αθηναϊκή δημοκρατία αναπτύχθηκε λόγω αυτής.

Αναπολείς τα χρόνια της δραματικής σχολής; Έχεις τους ίδιους στόχους τότε και τώρα;
Δεν τα αναπολώ ακριβώς, γιατί ήταν μία διαφορετική φάση της ζωής μου. Αν μου λείπει κάτι είναι η αθωότητα που είχαμε με τα παιδιά, όταν μπήκαμε πρώτη φορά στη σχολή. Πολλές φορές ανακαλώ αυτές τις στιγμές και μου έρχεται στο μυαλό μου η δασκάλα μου, Μάγια Λυμπεροπούλου, η οποία έφυγε πρόσφατα, να μας λέει ότι κάθε φορά που ξεκινάτε κάτι στο θέατρο πρέπει να είστε «εσαεί αρχάριοι». Οι στόχοι σίγουρα δεν είναι οι ίδιοι. Ακόμη κι αν ξεκινούν από εκείνη την εποχή, σίγουρα τώρα είναι πιο ώριμες οι επιδιώξεις μου.

Υπάρχουν συγγραφείς-ρόλοι με τους οποίους ονειρεύεσαι και θα ήθελες να ασχοληθείς ή σε αφορά πρωτίστως το πλαίσιο της συνεργασίας;
Ο Αισχύλος και ο Μπέκετ είναι οι πρώτοι συγγραφείς που μου έρχονται στο μυαλό. Οι καλές συνεργασίες είναι ζωτικής σημασίας για εμένα.

Την τηλεόραση την «κυνηγάς» να βρεθείς;
Θα έλεγα πως κυνηγάω τις σωστές συνθήκες. Έχω την πεποίθηση πως όλα γίνονται στην ώρα τους και όταν είναι η κατάλληλη στιγμή θα συμβεί και αυτό και θα γίνει σωστά.

Εκτός από την υποκριτική, τι άλλο υπάρχει στη ζωή σου;
Αγαπώ τη ζωγραφική, το πιάνο, τον χορό και τη μαγειρική και τον διαλογισμό. Είναι μορφές τέχνης που μου δίνουν ερεθίσματα για την υποκριτική. Αγαπώ όμως και να περνώ χρόνο με την Μπεσαμέλ, η οποία είναι το νέο μέλος της οικογένειας. Ένα σκυλάκι που είναι γλυκό σαν μέλι αλλά κυρίως έχει μπέσα. Μπέσα και μέλι ονομάστηκε Μπεσαμέλ!

Σε αφορά το κομμάτι της αναγνωρισιμότητας στη δουλειά σου; 
Όταν η αναγνωρισιμότητα βοηθά τη δουλειά μου, φυσικά και με αφορά.

Aκολουθήστε το Entertainment Weekly στα social media:
★ Facebook
★ Instagram
★ Twitter